مهار طاعون نشخوارکنندگان در بَموی شیراز/ اتلاف سه دام وحشی
تاریخ انتشار: ۱۵ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۱۵۰۶۶۳
نبی الله مرادی گفت: کارشناسان دامپزشکی شهرستان شیراز طی هفته های گذشته یک کانون بیماری طاعون نشخوارکنندگان دام های اهلی را در روستای "دودج " شناسایی کرده بودند که آسیبهای این بیماری به بخشی از پارک ملی بمو سرایت کرد.
معاون حفاظت محیط زیست فارس گفت: با تلاش متخصصان دامپزشکی و کارشناسان محیط زیست تاکنون تلفات کمی در حیات وحش مشاهده شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
او در بیان جزییات بیشتری از این رویداد، اضافه کرد: بر اساس تجربیات سال های گذشته و شیوه نامه های موجود، اقدامات اساسی برای جلوگیری از شیوع این بیماری به عرصه های محیط زیست در کوتاه ترین زمان ممکن اعمال شد، اطلاع رسانی به مسئولان پارک و محیط بانان، کنترل و پایش گونه های در معرض خطر، شست وشو و ضد عفونی آبشخورها، جلوگیری از ورود دام اهلی به پارک از جمله مواردی است که در دستور کار قرار گرفت و محقق شد.
مرادی گفت: با اعلام گزارشی از سوی محیط بانان مبنی بر رویت علایم طاعون نشخوار کنندگان در یک راس بز کوهی در پارک ملی بمو، این مورد از سوی متخصصان و کارشناسان حفاظت محیط زیست فارس پیگیری شد و در نهایت گونه بیمار مورد مراقبت قرار گرفت.
او گفت: نمونه های ارسالی به آزمایشگاه دامپزشکی استان بیماری طاعون نشخوار کنندگان را تایید و نتیجه آزمایشات را مثبت اعلام کرد، بدین ترتیب مراقبت ها از گونه های حیات وحش و شیوه نامه های ابلاغی با شدت بیشتری اعمال شد، پاکسازی آبشخورها بیشتر ازگذشته دنبال شد تا از سرایت بیماری به سایر بخشهای پارک جلوگیری شود.
به گفته معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی اداره کل حفاظت محیط زیست فارس، طی دو هفته گذشته موردی از طاعون نشخوارکنندگان در پارک ملی بمو مشاهده نشده، هرچند در مجموع سه راس گونه حیات وحش در این بیماری تلف شد اما خوشبختانه طی دو هفته گذشته لاشه جدیدی مشاهده نشده است.
این مقام مسئول با تاکید براینکه منطقه به صورت کامل تحت پایش و رصد قرار دارد، نسبت به مهار بیماری ابراز امیدواری و اضافه کرد: بیماری طاعون نشخوار کنندگان از آن دسته بیماری هایی است که همواره تلفات بسیار زیادی را تحمیل می کند کما اینکه در دو سال گذشته در منطقه هرمود لارستان تلفات نسبتا چشمگیری داشت و در پارک ملی بمو در سال ۹۳ شاهد سرایت این بیماری بودیم که تلفات آن قابل توجه بود، از این رو کاهش تلفات بیماری در سال جاری به سه راس بیانگر اثربخش بودن اقدامات بوده است.
مرادی، با قدردانی از جوامع محلی پیرامون پارک ملی بمو، اضافه کرد: ساکنان جوامع محلی پیرامون پارک به درخواست محیط زیست دام های خود را تحت مراقبت قرار دادند، کارشناسان دامپزشکی استان هم پای کار بودند و موضوع را مدیریت کردند که جای تقدیر دارد، همه این موارد در کاهش تلفات بیماری طاعون نشخوار کنندگان موثر بود که قابل ستایش است.
پارک ملی بمو شیراز در فاصله ۱۵ کیلومتری شمال شیراز قرار دارد و زیستگاه گونه های کل و بز و قوچ و میش و سایر گونه های حیات وحش است.
طاعون نشخوارکنندگان کوچک یک بیماری ویروسی بسیار واگیر گوسفند و بز است. این بیماری در آفریقا، هند خاورمیانه و ایران اتفاق میافتد. به این بیماری طاعون بزی هم میگویند.
این بیماری قابل سرایت از دام اهلی به حیوانات وحشی نیز است و در مکانهایی مشاهده میشود که دام اهلی در تماس با حیوانات وحشی هستند یا از آبشخورهای مشترک استفاده میکنند.
باشگاه خبرنگاران جوان فارس شیرازمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: محیط زیست فارس طاعون نشخوار کنندگان طاعون نشخوارکنندگان بیماری طاعون نشخوار پارک ملی بمو محیط زیست حیات وحش
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۵۰۶۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تاثیر آفتکشها بر افزایش احتمال پارکینسون
ایتنا - مدتهاست که مشخص شده است که قرار گرفتن در معرض آفتکشهای کشاورزی میتواند تا حد زیادی احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد.
تحقیقات جدید ژنتیکی، اکنون افرادی را که ممکن است آسیبپذیرتر باشند را نشان میدهد. تیمی در دانشگاه کالیفرنیا، اطلاعات ژنتیکی 800 بیمار پارکینسونی را که در مرکز کشاورزی آن ایالت، زندگی و کار میکنند، بررسی کردند.
محققان در انتشار خبری خاطرنشان کردند که بسیاری از این افراد حداقل یک دهه قبل از ابتلا به این بیماری در معرض 10 آفت کش مورد استفاده در محصولات پنبه قرار داشتند و برخی از بیماران تا سال 1974 در معرض این بیماری قرار داشتند.
آنها انواع ژنهای مرتبط با لیزوزومها، بخشهایی از سلولها که ضایعات سلولی را تجزیه میکنند، تقویت کردند. گروهی به سرپرستی دکتر برنت فوگل، استاد نورولوژی و ژنتیک انسانی توضیح دادند که اختلال در عملکرد لیزوزومی مدتهاست با پیدایش پارکینسون مرتبط است. این مطالعه نشان داد که انواع فرآیندهای لیزوزومی در بیمارانی که مدت طولانی در معرض آفتکشها قرار داشتند "غنی" شد.
این یافتهها در 25 آوریل در مجله NPJ Parkinson’s Disease منتشر شد.
به نظر میرسد که این گونههای ژنی با عملکرد مناسب پروتئین تداخل داشته باشند. به گفته محققان، این نشان میدهد که دفع نابهنجار متابولیتها در سلول میتواند یکی از دلایل زمینهای پارکینسون باشد که در کنار قرار گرفتن در معرض مزمن با آفتکشها رخ میدهد.
همانطور که ترکیبات سمی - از جمله پروتئینی به نام آلفا سینوکلئین، که مدتهاست با پارکینسون مرتبط است - در سلولهای مغز ساخته میشوند و میتوانند اجسام لویی در بافتها را تشکیل دهند. محققان خاطرنشان کردند که تجمع اجسام لوی یکی از مشخصههای پارکینسون در مغز است.
فوگل گفت:« این مطالعه از این فرضیه حمایت میکند که استعداد ژنتیکی ناشی از تغییرات جزئی در ژنهایی است که با عملکرد لیزوزومی مرتبط هستند. به صورت روزانه، این گونهها تاثیر زیادی ندارند. اما تحت استرس مناسب، مانند قرار گرفتن در معرض برخی آفتکشها، ممکن است از بین بروند و به مرور زمان منجر به توسعه بیماری پارکینسون شود که به آن تعامل ژن-محیط میگویند.»
آیا میتواند گونههای ژنی دیگری وجود داشته باشد که افراد را مستعد خطر کند و در مسیرهای عصبی دیگر عمل کند؟ دکتر کیمبرلی پاول، سرپرست تیم تحقیق، گفت که این بسیار ممکن است. پاول، استادیار عصب شناسی در UCLA گفت: «این بیماران به نوعی مستعد بودند و اگر بتوانیم بفهمیم که چرا آنها مستعد هستند، شاید بتوانیم در این مسیرها عمل کنیم.»
فوگل گفت: «دادههایی برای بسیاری از اختلالات رایج وجود دارد که نشان میدهد تأثیرات محیطی بر توسعه این بیماریها تأثیر میگذارد، اما ما هنوز راه خوبی برای اندازهگیری این تأثیر یا تعیین اینکه چه کسی بهطور خاص در معرض خطر است، نداریم. این یک گام رو به جلو در این مسیر است.»